75 سال اتحاد عربستان و آمریکا
تاریخ:۱۳۹۸/۱۲/۰۲
تحلیل اندیشکده بروکینگز از 75 سال اتحاد عربستان و آمریکا
۷۵ سال پس از آن دیدار تاریخی؛ به نظر می‌رسد روابط سعودی-امریکایی نیاز به تجدید نظر دارد
در روز ولنتاین ۱۹۴۵ ، رئیس جمهور فرانکلین دی روزولت با عبدالعزیز ابن سعود پادشاه عربستان سعودی در یک کشتی آمریکایی به نام USS Quincy در کانال سوئز دیدار کرد. این روز طلوع طولانی ترین رابطه ایالات متحده با یک کشور عربی بود. اما امروز رابطه در حال نزول است و نیاز به تجدید نطر دارد.
ابن سعود ، همانطور که از محبوبیت خاصی در داخل برخوردار بودند، اما در خارج از حجاز وضعیت متفاوتی داشتند. روزولت در دوره چهارم خود به عنوان رئیس جمهور منتخب قدرتمندترین کشور جهان و در آستانه پیروزی در جنگ جهانی دوم قرار داشت. او به اقسی نقاط جهان سفر کرده بود و در یالتا با وینستون چرچیل و ژوزف استالین دیدار کرده بود. او به شدت بیمار بود و فقط چند هفته پیش رو زنده بود. فشار خون وی ۲۶۰ بیش از ۱۵۰ بود. اما وی اطمینان داشت كه عربستان سعودی برای آمریکا در جهان پس از جنگ به لطف نفت این كشور بسیار مهم است.
ابن سعود قبلاً هرگز به سفر دریایی یا خارج از شبه جزیره عربستان به جز یک سفر کوتاه به بصره ، عراق نرفته بود. او یک جنگجو بود که پادشاهی مدرن سعودی را از طریق نبردهای بی پایان ایجاد کرده بود. او تجربه کمی در دیپلماسی بین المللی داشت. کشور او یک سلطنت مطلق بود که مورد حمایت روحانیت متعصب وهابی بود. اما وی دو فرزند خود به نام های فیصل و خالد را در سال ۱۹۴۳ برای دیدار با روزولت، و ارسال گزارش در وضعیت عربستان به آمریکا اعزام کرده بود. آمریکایی که بی شک در آن زمان قویترین و پیشرفته ترین کشور جهان بود.
محتوای این نشست بیشتر درباره آینده فلسطین بود: روزولت بر ایجاد یک کشور یهودی تاکید کرد، و ابن سعود اعتراض کرد که یهودیان باید دولت خود را در بایرن بدست آورند. اما نکته مثبت جو خوب جلسه بود. رئیس جمهور برای ادای احترام به احساسات اسلامی شاه ، از سیگار و کوکتل معمول خود فاصله گرفت. آنها همچنین هدایای زیادی مبادله کردند و بسیار تحت تأثیر یکدیگر قرار گرفتند.
آنها اساس روابط طولانی را ایجاد کردند: تضمین امنیت پادشاهی توسط ایالات متحده، در ازای دسترسی به منابع انرژی مقرون به صرفه خلیج فارس. این رابطه البته فراز و نشیب هایی داشته است و همواره رئیس جمهورهای آمریكا سعودی ها را به دلیل برخی اعمالشان محكوم كرده‌اند. هیچ کس به اندازه دونالد ترامپ هماهنگ - حتی همسو - با سعودی ها نبوده است. او سعودی ها را بخاطر خرید اسلحه های همواره ستوده است. وی همچنان به حمایت از جنگ به رهبری عربستان سعودی در یمن ، که بدترین فاجعه بشردوستانه را در جهان به وجود آورده و با توجه به قیمت پایین نفت، هزینه هنگفتی را به پادشاهی تحمیل گرده است، پرداخته است.
آمریکا بدلیل تضمین تامین امنیت عربستان، همواره چشم خود را بر اقدامات غیرانسانی دولت سعودی بسته است. بدتر اینکه دولت ترامپ قتل وحشیانه جمال خاشقجی، نویسنده مقاله واشنگتن پست را در کنسولگری عربستان سعودی در استانبول ترکیه نادیده گرفته است. طبق تحقیقات سازمان ملل ، اعدام کار دولت عربستان سعودی و مغز متفکر آن، محمد بن سلمان ولیعهد این کشور بوده است.
امروزه شهرت ولیعهد سعودی برای همیشه لکه دار شده است. علاوه بر این ایالات متحده دیگر نیازی به نفت عربستان ندارد و تقریباً مستقل از انرژی است. کاخ سفید نیروهای نظامی آمریكایی را به عربستان سعودی بازگرداند (آنها در سال ۲۰۰۳ به آنجا رفتند) ، اما حضور این نیروها مانع حمله نیروهای وابسته به ایران به مهمترین تاسیسات نفتی پادشاهی در سپتامبر گذشته نشدند. سعودی‌ها به معنای واقعی کلمه متلاشی شدند و آسیب پذیری حاد آنها در معرض دید همگان قرار گرفت.
رئیس جمهور بعدی باید سربازان آمریکایی را فوراً از پادشاهی به خانه بازگرداند و تمام پشتیبانی های نظامی از سعودی‌ها را قطع کند ، حداقل تا زمانی که یک توافق سیاسی دائمی در یمن برقرار شود. امکانات دیپلماتیک عربستان سعودی در ایالات متحده باید تعطیل یا سلب شود زیرا آنها برای جاسوسی از مخالفان مانند خاشقجی استفاده می‌شوند. سربازان سعودی در ایالات متحده برای آموزش یا سایر کارها باید به خانه اعزام شوند. سعودی ها باید بدانند که هر کسی که در قتل خاشقجی دخیل باشد ، در آمریكا مورد استقبال قرار نخواهد گرفت. دادستان كل باید بررسی كند كه چه روند قضایی می تواند بر این پرونده اعمال شود.
همه اینها باید بخشی از بررسی بیشتر سیاست ها در قبال منطقه خاورمیانه باشد تا ردپای نظامی ما را کاهش داده و از دیپلماسی بیشتری استفاده کند. هنچنین توافق هسته‌ای ایران باید احیا و تقویت شود. یک روند جدی سیاسی بین اسرائیل و فلسطینی ها باید آغاز شود ، نه معامله شرم آور اعلام شده توسط این دولت. مطمئناً اینها چالش برانگیز است ، اما زمان تحولات اساسی است.
اندیشکده بروکینگز:
